- tabein
- ə. «tabe’» c. 1) tabe olanlar; 2) Məhəmməd peyğəmbəri görməmiş, onun vəfatından sonra əshabələri ilə ünsiyyət saxlamış adam(lar)
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti. 2009.
tabein
Look at other dictionaries:
tabi — ⇒TABI, subst. masc. RELIG. MUSULMANE. L un des transmetteurs de la tradition islamique qui vécurent immédiatement après les compagnons de Mahomet. (Dict. XXe s.). Prononc.:[tabi]. Étymol. et Hist. 1721 Tabéoun, Tabéïn (Trév.); 1904 tabi (Nouv.… … Encyclopédie Universelle
